Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics ($ 49,99) — Een verzameling klassieke arcade-vechtspellen
Als fan van Marvel, Capcom en vechtgames in de jaren 90 is Capcom's lancering van een vechtgameserie gebaseerd op Marvel-personages een droom die uitkomt. Beginnend met het uitstekende X-Men: Children of the Atom, worden deze games steeds beter en beter. Te beginnen met het bredere Marvel-universum met Marvel Super Heroes, tot de toen ongelooflijke Marvel-crossover met Street Fighter, tot het over-the-top Marvel vs. Capcom, en in elk aspect met het extreem overdreven "Marvel vs. Capcom 2", Capcom blijft de standaard van gaming verhogen. Dit is niet het einde van de serie, maar het brengt ons aan het einde van wat er wordt behandeld in Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics. Oh, en je krijgt ook Capcoms uitstekende side-scrolling arcadespel The Punisher als extra bonus. Dit is een fantastische verzameling spellen.
Deze collectie lijkt het werk te zijn van het team dat de Capcom Fighting Collection heeft gemaakt, en heeft in de meeste opzichten vergelijkbare functies en bonusinhoud. Helaas houdt dit ook het feit in dat er slechts één opslagstatus is in de hele verzameling, die door alle zeven games wordt gedeeld. Dat is al vervelend genoeg in een collectie vol vechtspellen, maar voeg een arcadespel toe aan de mix en het wordt nog erger, en misschien wil je, weet je, zelfstandig je voortgang in de vechtspellen opslaan. Oké. Al het andere hier is hoe jij het wilt. Veel opties zoals visuele filters en gameplay-opties, geweldige extra's, waaronder talloze illustraties en een muziekspeler, en online multiplayer met terugdraaifunctie. Een nieuwe toevoeging aan deze collectie is de NAOMI-hardware-emulatie, die de mensen die Capcom heeft ingehuurd uitstekend werk hebben geleverd. Marvel vs. Capcom 2 ziet er geweldig uit en speelt geweldig.
Ik ga het daarom niet bekritiseren, maar ik wil wel zeggen dat ik zou willen dat er enkele consoleversies in zaten. De PlayStation EX-versies van teamvechtgames zijn zo verschillend dat ze hier leuk zouden zijn om op te nemen, en de Dreamcast-versie van Marvel vs. Capcom 2 heeft veel interessante extra's die het tot de beste thuisgame voor één speler maken. Ik zou het niet erg vinden als Capcom zijn twee Marvel Super Nintendo-spellen hier zou opnemen, ook al waren het niet de beste spellen. Welnu, de naam van de collectie is Arcade Classics, en in tegenstelling tot Blizzard lijkt de term hier correct te worden toegepast.
Zowel Marvel-fans als fans van vechtgames hebben reden om zich te verheugen over deze uitstekende collectie. De spellen zijn geweldig, er wordt met zorg mee omgegaan en je krijgt een mooie set extra's en opties. Het hebben van slechts één opslagstatus die door alle games wordt gedeeld, is een ernstig nadeel, maar verder kan ik niet veel vinden om over te muggenziften. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics is een andere must-have-collectie van Capcom, en het is geweldig om op de Switch te spelen.
SwitchArcade-beoordeling: 4,5/5
Yars Rising ($29,99) — Yars Rising
Ik geef toe dat ik behoorlijk sceptisch was over deze game vanaf de dag dat deze werd aangekondigd. Ik heb echt genoten van "Yars' Revenge". Een van mijn favoriete 2600-spellen. Dus toen ik las dat WayForward was uitgekozen om een Yars-game in Metroidvania-stijl te maken, met in de hoofdrol een jonge hacker genaamd Yar met een ontbloot middenrif, had ik het gevoel dat ik per ongeluk op een parodiewebsite was gestuit. De perfecte storm van “waaroms”, weet je? Moet ik dus terugnemen wat ik zei? Ja en nee. Allereerst is dit een goed spel. WayForward doet dit goed, dus ook hier. De graphics en het geluid zijn geweldig, de gameplay is soepel en de kaartindeling is goed genoeg. In de traditie van WayForward duren baasgevechten vaak te lang, maar dat is geen probleem.
WayForward doet ook zijn best om deze game te verbinden met de oude single-screen shooters, wat ook geprezen moet worden. Je speelt regelmatig levels in de stijl van Yars' Revenge, en de vaardigheden die je verkrijgt doen denken aan het originele spel, maar het is ook zoveel mogelijk verbonden met een relatief gevestigde wereld. Dit voelt nog steeds als een enorme opgave, maar ik denk niet dat Atari veel andere keus had dan een lange pass als deze te proberen. De bibliotheek met klassieke spellen kan immers maar zo vaak worden "opgeladen". Het voelt als een game die wordt verscheurd tussen twee doelgroepen die elkaar nauwelijks overlappen, en ik weet niet zeker of dat de juiste keuze was in plaats van iets volledig origineels te maken.
Hoewel er nog steeds gedebatteerd kan worden over de vraag of dit conceptueel verantwoord is, bestaat er geen twijfel over dat de game zelf vermakelijk is. Ik denk niet dat je je zorgen hoeft te maken over de beste games in het genre, maar als je op zoek bent naar een game om over een weekend of zo te spelen, zul je geen slechte ervaring hebben met het spelen van Yars Rising. Wie weet? Misschien bouwen ze hier een of twee keer op voort en dan voelt alles natuurlijk aan.
SwitchArcade-beoordeling: 4/5
Rugrats: Avonturen in Gameland ($24,99) — Rugrats: Avonturen in Gameland
Ik ben een paar jaar ouder en heb niet veel heimwee naar Rugrats, maar niet oud genoeg dat ik het niet een paar keer heb gezien met mijn jongere broers en zussen. Ik ken bijvoorbeeld de namen van de hoofdpersonen en het themalied. Vraag me niet naar de film of de versie voor volwassenen, en vraag me zeker niet om specifieke afleveringen te herinneren. Ik kende Rugrats, maar ik had geen bijzonder warm en vaag gevoel bij het merk. Met dat in gedachten wist ik echt niet wat ik kon verwachten van Rugrats: Adventures in Gameland. Ik hoorde iemand zeggen dat het op 'Bonk' leek en het past in ieder geval bij Tommy's anatomie. Nou ja, er is maar één manier om het zeker te weten. Ik startte het spel op, selecteerde Tommy en ging naar het tutorialniveau.
Het eerste wat mij aantrok was het heldere beeld. Als ik het me goed herinner, is het duidelijker dan de cartoon. Het volgende dat mij aantrok was de ongemakkelijke bedieningspositie. Gelukkig is er een optie om dit probleem op te lossen. De muziek is het thema van Rugrats, dus alles klopt. Er zijn enkele Reptar-munten om te verzamelen, evenals enkele eenvoudige puzzels en vijanden om mee om te gaan. Oké, geen probleem. Platformgame met niveauverkenning, een beproefde formule. Het is niet helemaal 'Bonk', maar dat belooft niet.
Op een gegeven moment kreeg Tommy een paar hits, dus besloot ik over te stappen naar Chucky om van zijn volledige gezondheid te genieten. Toen merkte ik dat hij een heel bekende sprong maakte. Een zeer hoge maar enigszins moeilijk te controleren sprong. Dat doen ze toch zeker niet? Ik schakelde over naar Phil, die heel laag sprong, en daarna Lil, die kon... zweven. Zij hebben het gedaan. Ze hebben het echt gedaan! Jullie allemaal, dit is een spel geïnspireerd door Super Mario Bros. 2 (Amerikaanse versie)! En ja hoor, de vijand waar ik zojuist op stapte, kan ook worden opgepakt en weggegooid. Er waren ook blokken die ik moest oppakken en stapelen om hoger gelegen terrein te bereiken. Enigszins niet-lineaire niveaus met veel verticaliteit! Niveaus waarin je in het zand moet graven en je weet dat Phil de beste graafexpert daarin is. wonderbaarlijk.
Ik bedoel, er zijn hier enkele knipoogjes naar andere platformgames, maar de belangrijkste gameplay doet denken aan waarschijnlijk een van de best verkochte klassieke games die nog nooit is geïmiteerd. Niet slecht, niet slecht. De baasgevechten zijn zelfs leuk en plezierig. Na een tijdje spelen merkte ik zelfs dat ik de beelden en de soundtrack kon schakelen tussen een mooie moderne versie en een NES-niveau 8-bit rendering. Hoe dan ook, het speelt goed, en beide stijlen hebben hun verdiensten. Oh, en je kunt ook filters gebruiken. Als je wilt. Maar ja, creatief en leuk. Geïnspireerd door een spel waar ik absoluut dol op ben. Maakt goed gebruik van zijn autoriteit. Je kunt multiplayer-spellen spelen! Afgezien van de besturingsproblemen, is mijn enige klacht dat het een beetje te kort en simplistisch is.
Rugrats: Adventures in Gameland is een beter spel dan ik had verwacht. Het is een platformgame van hoge kwaliteit in de stijl van een westerse versie van Super Mario Bros. 2, maar heeft ook enkele extra elementen en features die ervoor zorgen dat het niet te dicht bij de bron komt. De Rugrats-licentie wordt goed gebruikt, hoewel ik wel zou willen dat er stemacteurs waren voor de tussenfilmpjes. Natuurlijk, een beetje kort en licht, maar voor fans van platformgames en Rugrats is het de moeite waard om te spelen.
SwitchArcade-beoordeling: 4/5
