Afgelopen weekend markeerde de eerste netwerktests voor Elden Ring: Nightreign , de aankomende zelfstandige multiplayer -game die vertakte van de veelgeprezen titel van Fromsoftware. In tegenstelling tot de Shadow of the Erdtree DLC van vorig jaar, deelt Nightreign alleen de naam en esthetiek van haar ouderspel en laat de open wereld achter voor een gestroomlijnd overlevingsformaat. Teams van drie spelers vallen in krimpende kaarten, vechten tegen vijanden en steeds moeilijker wordende bazen. Dit ontwerp roept de immens populaire Fortnite op, niet verwonderlijk gezien zijn 200 miljoen spelers deze maand alleen al.
Nightreign vertoont echter een opvallende gelijkenis met een minder gevierde, vaak bekritiseerde game: 2013's God of War: Ascension . En dat is een positieve vergelijking.
Vrijgebracht tussen de Noorse reboot van GoD of War 3 en 2018 van 2010, volgde Ascension , een prequel set vóór de oorspronkelijke Griekse trilogie, de strijd van Kratos om zijn eed met Ares te breken. Als hij niet overeenkomt met de epische finale van de originele trilogie en een poging om een bekende formule te vernieuwen, werd Ascension het zwarte schaap van de franchise - een fatsoenlijk voorgerecht voor een prachtig hoofdgerecht.
Deze reputatie, hoewel begrijpelijk, is oneerlijk. Terwijl de confrontatie van Kratos met de Furies niet de hoogten van zijn strijd met Zeus bereikte, had deze prequel verbluffende setstukken, zoals de gevangenis van de Damned, een labyrintische kerker binnen een kolossale, geïmmobiliseerde reus. Wat nog belangrijker is, ascensie pionierde iets dat de franchise nog niet eerder had geprobeerd: multiplayer.
Ascension's multiplayer, "Trial of the Goden", is een coöperatieve PVE -ervaring die opmerkelijk vergelijkbaar is met Elden Ring: Nightreign . In het verhaal van Ascension komen spelers een geketende NPC tegen die voortijdig huilt: "Je hebt me gered!" Voordat u wordt verpletterd door de vlakke baas. Ontgrendeling multiplayer na dit punt onthult deze NPC als het spelerskarakter, geteleporteerd naar Olympus momenten voor de dood. Spelers beloven trouw aan een van de vier goden - Zeus, Poseidon, Hades of Ares - en verlenen unieke wapens, pantser en magie. Deze worden gebruikt in vijf multiplayer -modi, vier zijn concurrerende PVP.
De vijfde modus, Trial of the Gods, is coöperatieve PVE - en in wezen Elden Ring: Nightreign .
Previews van Nightreign van SoulSborne YouTubers zoals Vaatividya en Iron Ananas, en IGN, benadrukken overeenkomsten met liv-service games zoals Fortnite . Nightreign bevat gerandomiseerde buit, hulpbronnenbeheer en milieugevaren die spelers beschadigen en beweging beperken, waardoor de moeilijkheid in de loop van de tijd wordt verhoogd. Het weerspiegelt zelfs de iconische drop -reeks van Fortnite , met behulp van Spirit Birds om spelers naar hun gekozen landingsplaats te vervoeren.
Terwijl God of War: Ascension mist het "waar zijn we dalen?" Element, diepere vergelijkingen onthullen gemeenschappelijke grond. Zowel Nightreign als Ascension's Trial of the Goden zijn co-op-ervaringen waar teams geconfronteerd worden met steeds stoere vijanden. Beide bieden de kans om bazen te vechten uit eerdere games (Hercules van God of War 3 of de naamloze koning van Dark Souls 3 ). Beide hebben aftellen (hoewel Ascension's pauzeerbaar is) en vinden plaats op kleine of krimpende kaarten. Beide zijn multiplayer-games van studio's die bekend staan om ervaringen met één speler, gemaakt zonder toezicht van de originele serie-makers (Hidetaka Miyazaki voor Elden Ring en David Jaffe, Cory Barlog en Stig Asmussen voor God of War: Ascension ).
Nightreign roept dezelfde reactie op als het proces van Ascension tegen de goden. Deelnemers aan netwerktests beschrijven hectische, opwindende races tegen de klok. In tegenstelling tot het ontspannen tempo van het basisspel, waar spelers scenario's strategisch kunnen benaderen, dwingt zich op het gebied van een instinctief spel, beperkt middelen en benadrukken snelheid en efficiëntie (zoals Vaatividya opmerkt). De afwezigheid van stroom wordt gecompenseerd door verhoogde loopsnelheid en spronghoogte.
De multiplayer van Ascension heeft zijn monteurs met één speler aangepast voor snellere pacing, met spiegeling van de aanpak van Nightreign . Verhoogde runsnelheid, uitgebreide sprongen, geautomatiseerde parkour en een grijpaanval (vergelijkbaar met het Wylder -personage van Nightreign ) werden toegevoegd. Hoewel gevechten niet overdreven moeilijk zijn, maakt het grote aantal vijanden elke seconde tellen, wat leidt tot hectische sprints en meedogenloze gevechten.
De gelijkenis van Nightreign met ascensie is onverwacht, gezien de onduidelijkheid van laatstgenoemde en de contrasterende aard van het zielige genre en God van oorlog . Waar God of War spelers in staat stelt als God-Slaying Warriors, zielsachtige games hen als zwak, vervloekt ondoden met constant gevaar. De uitdaging in recente souls-achtige games is echter verminderd, met tal van game-breaking builds. Nightreign wil de moeilijkheid herstellen, terwijl tegelijkertijd geschoolde spelers de opwindende, tijdgevoelige gevecht van God of War: Ascension aanbieden.
