Het horror -gaminglandschap evolueert voortdurend. Wat ooit doodsbange spelers nu voorspelbaar voelen. Maar af en toe overstijgt een game de bekende, die een echt unieke ervaring levert. Dit artikel onderzoekt die opvallende titels, met name die gebruik maken van wat we "Meta-Horror" noemen-games die de lijnen tussen de gamewereld en de realiteit van de speler vervagen.
Het bepalende kenmerk van Meta-Horror is de flagrante minachting voor de vierde muur. Het gaat niet alleen om interactie met karakters en omgevingen; Het gaat erom de speler direct te betrekken. Deze interactie, effectief uitgevoerd, verheft een spel van goed naar onvergetelijk. Als je de onderstaande games hebt gespeeld (of playthroughs van) hebt gespeeld, weet je waarschijnlijk het gevoel van verbazing en intriges.
Het concept is niet nieuw. Psycho Mantis in * Metal Gear Solid * vroeg beroemd spelers om hun controller neer te zetten - een revolutionair moment in 1998. Hideo Kojima verlegde de grenzen verder met behulp van de functies van de DualShock -controller om spelersgegevens te onthullen en de spanning te verhogen. Hoewel veel games sindsdien vergelijkbare technieken hebben gebruikt (denk aan *Deadpool *, *Detroit: mens worden *, en *nier: Automata *), is de pauze van de vierde muur vaak een oppervlakkige gimmick. Tenzij de interactie een dieper doel dient, blijft het een kleine toevoeging.
Onlangs zijn games als * Miside * gecategoriseerd als "Meta-Horror", maar de meta-elementen zijn grotendeels beperkt tot spelersinteractie, verder gecompliceerd door zijn "game in een spel" -structuur. Dit rechtvaardigt een afzonderlijke discussie, die ik in de toekomst zou kunnen onderzoeken.
Laten we nu duiken in een aantal voorbeeldige meta-horrorspellen:
Inhoudsopgave
Doki Doki Literature Club!
Deze visuele roman uit 2017 presenteert aanvankelijk als een charmante romantische komedie, maar neemt snel een donkere en verontrustende wending. Het is een echte meta-horror-ervaring! De interactie reikt verder dan eenvoudig adres; De game heeft toegang tot de gebruikersnaam van uw besturingssysteem en maakt bestanden met intrigerende - en verontrustende - inhoud. Deze elementen zijn een integraal onderdeel van zowel het verhaal als de gameplay.
De game, met charmante 2D -personages, kreeg snel een toegewijde aanhang, die zowel casual spelers en degenen die gefascineerd waren door zijn unieke aanpak aantrekken. Hoewel niet de eerste die deze technieken gebruikt, * ddlc * onmiskenbaar populair gemaakt deze stijl van meta-horror. Met enkele jaren sinds de laatste update wachten fans gretig op het volgende project van de ontwikkelaars.
Oneshot
Afgaan van visuele romans, *oneshot *, een RPG -maker -avontuur, verlegt de grenzen nog verder. Hoewel het niet op de markt wordt gebracht als een horrorspel, bevat het echt verontrustende momenten. In *oneshot *leidt u uw personage om de wereld te redden, maar het spel is zich bewust van *jij *. Het spreekt u rechtstreeks aan via systeemvensters, maakt nuttige (en soms nutteloze) bestanden en verandert zelfs zijn eigen titel-alle integrale delen van de puzzeloplossende ervaring.
In tegenstelling tot *ddlc *, *oneshot *integreert deze meta -elementen volledig, waardoor een echt boeiende en memorabele ervaring wordt gecreëerd. Voor velen, waaronder ikzelf, was het een eerste introductie tot dit genre, waardoor een blijvende indruk achterliet. Ik raad ten zeerste aan het uit de eerste hand te ervaren in plaats van erover te lezen.
IMSCARED
Ten slotte bereiken we het toppunt van Meta-Horror: *IMSCARED *. Bij het plannen van dit artikel kwam * IMscared * meteen in me op, waardoor al het andere louter inleiding aanvoelde.
Sommigen kunnen dit soort games als virussen bestempelen, en dat is niet helemaal onnauwkeurig. Ze hebben toegang tot systeemgegevens, verwijderen bestanden en maken nieuwe. Gerenommeerde meta-horrorspellen zijn echter niet kwaadaardig. Wees gewoon voorzichtig met alle programma's die zich voordoen als games; Hoewel zeldzaam, bestaat er kwaadaardige software.
* IMSCARED* verzekert u van zijn onschadelijke aard bij de lancering, waarin potentiële antivirusvlaggen worden uitgelegd. Wat volgt is echter buitengewoon. *IMscared*presenteert zich niet als een spel, maar als een zelfbewuste entiteit, een virus dat interactie heeft met*jij*, in plaats van andersom. Dit concept stimuleert de hele gameplay -ervaring. Het manipuleert u door te crashen, Windows te minimaliseren, uw cursor te besturen en zowel nuttige als verstorende bestanden te maken.
Uitgebracht in 2012, heeft het talloze updates gezien, die zelfs in 2025 fris blijven. Voor mij, * IMSCARED * belichaamt perfect meta-horror, angstaanjagend niet door springscheiding of gruwelijke visuals, maar door direct te communiceren met uw computersysteem.
Conclusie
Hoewel veel games vergelijkbare technieken gebruiken, beheersen we ze ze zo effectief als degenen die hier worden besproken. Meta-Horror biedt een unieke en verontrustende gaming-ervaring en ik raad ten zeerste aan om minstens een van deze titels te proberen. Als visuele romans niet je kopje thee zijn, probeer dan *oneshot *of *imscared *. Voor fans van onvoorspelbare gameplay en survival horror -elementen biedt * Voices of the Void * een andere dwingende optie.
