Podczas mojej praktycznej wersji demonstracyjnej z Doom: The Dark Eges, nieoczekiwanie przyciągnąłem podobieństwa do Halo 3. W połowie drogi przez gotyckie prequel wykonane przez oprogramowanie ID, zostałem usiany na smoka cyborga, uwalniając potok ognia karabinu maszynowego na demonicznej barce bitwy. Po neutralizowaniu jego obrony wylądowałem na statku bestię i oskarżyłem dolne pokłady, zmniejszając załogę do szkarłatnego bałaganu. W mgnieniu okarmachine zostało zatarte, a ja przebiłem się przez jego kadłub, dołączając do mojego smoka, aby kontynuować nieustępliwy atak na mechaniczne legiony piekielne.
Fani kultowej strzelanki Xbox 360 Bungie rozpoznają podobieństwo do usunięcia mistrza wodza z czołgów Scarab. Chociaż szerszeństwo przypominające helikopter został zastąpiony smokiem holograficznym skrzydłami i gigantycznym mechem okultystycznym latającym łodzią, pozostaje esencja tego doświadczenia: ekscytujący atak lotniczy, który przechodzi w zaciętą akcję na pokład. Co zaskakujące, nie był to jedyny moment w halo w demo. Podczas gdy rdzeń bojowy Dark Eges jest niewątpliwie skazany, projekt kampanii wydaje się odzwierciedlać styl strzelanki z końca 2000 roku, z zamiłowaniem do skomplikowanych przerywników filmowych i nowością gry.
W ciągu dwóch i pół godziny grałem przez cztery poziomy zagłady: ciemne wieki. Tylko pierwszy poziom odzwierciedlał ciasno, dobrze zaprojektowane mapy Doom (2016) i jego kontynuację. Kolejne poziomy sprawiły, że pilotowałem kolosalnego mecha, latając wspomnianym smokiem i poruszając się w szeroko otwartym polu bitwy wypełnionym tajemnicami i potężnymi minibosami. Jest to znaczące odejście od zwykłego koncentracji na mechanicznej czystości, zamiast tego czerpiąc inspirację z gier takich jak Halo, Call of Duty, a nawet starych tytułów Jamesa Bonda, takich jak Nightfire, znane z scenariuszy i nowatorskiej mechaniki.
Ten nowy kierunek Doom jest intrygujący, zwłaszcza, że seria kiedyś odchodziła od podobnych koncepcji. Anulowanego Doom 4 miało przypominać Call of Duty dzięki nowoczesnej estetyce wojskowej i nacisku na postacie, filmowe opowiadanie i scenariusze. Oprogramowanie ID ostatecznie złomowało te pomysły, wybierając bardziej ukierunkowane podejście widoczne w Doom (2016). Jednak tutaj znów są w ciemnych wiekach, ustawione do wydania w 2025 r.
Ruchowe tempo kampanii jest przerywane nowymi elementami rozgrywki przypominającej najbardziej pamiętne momenty Call of Duty. Moje demo zaczęło się od długiego przerywnika filmowego, który wprowadza królestwo Argent D'Or, bogatych Maykrs i nocnych wartowników - rycerzowych towarzyszy Slayera Slayera. Sam Zagłady Zagłada jest przedstawiany jako legendarne zagrożenie na poziomie nuklearnym. To znane tym, którzy zagłębili się w wiedzę poprzednich gier, to filmowe podejście wydaje się nowatorskie i wyraźnie podobne do halo. Rozciąga się to na poziomy, w których NPC Night Sentinels, podobnie jak Marines ONZ, są rozproszone po środowisku, zwiększając poczucie bycia częścią większej siły.
Wprowadzenie szeroko zakrojonego rozwoju postaci w przerywnikach przerywkowych rodzi pytania o to, czy Doom potrzebuje tego poziomu głębokości narracji. Osobiście wolałem subtelne opowiadanie o poprzednich grach, przekazywane przez projektowanie środowiska i wpisy kodeksu, z filmami zarezerwowanymi dla poważnych ujawnień, jak widać w Doom Eternal. Jednak przerywniki przerywnikowe w ciemnych wiekach są strategicznie umieszczone, konfigurując misje bez przerywania intensywnego przepływu gry Dooma.
Istnieją jednak inne przerwy w postaci nowych segmentów rozgrywki. Po misji otwierającej, która przechodzi ze strzelby do sparowania piekłach rycerzy z nową tarczą Slayera, znalazłem się w kokpicie mecha Atlan, walcząc z demonicznym kaiju. Potem szybowałem na cybernetycznym smokowi, atakując barki bojowe i umieszczanie pistoletu. Te skryptowe poziomy wprowadzają znaczące zmiany w rozgrywce, powtórzą się z wyróżniającymi się momentami Call of Duty, takimi jak sekwencja strzelanowa AC-130 we współczesnej wojnie lub misje walki z psami w nieskończonej wojnie. Atlan Mech czuje się powolny i ciężki, dając miniaturową perspektywę armii piekielnej Warhammer, podczas gdy smok jest szybki i zwinny, oferując widok trzeciej osoby, który odczuwa światy oprócz tradycyjnego zagłady.
Wiele najlepszych kampanii FPS rozwija się w takiej różnorodności, a Half-Life 2 i Titanfall 2 ustala standard. Długowieczność Halo częściowo wynika z mieszanki sekwencji pojazdowych i na stóp, dodając głębokość rozgrywki. Nie jestem jednak pewien, czy takie podejście pasuje do zagłady. Mroczne wieki, podobnie jak Eternal, to złożona strzelanka, która wymaga pełnej uwagi, z graczami tkającymi strzały, rzuty tarczy, parry i brutalne kombinacje w zwarciu. Natomiast sekwencje mech i smoczy wydają się uproszczone i prawie na szynach, a zaangażowanie bojowe bardziej przypominają QTES.
W Call of Duty przejście na czołg lub okrągłe strzelnice działa, ponieważ złożoność mechaniczna nie jest daleka od rozgrywki na stóp. Ale w mrocznych wiekach istnieje wyraźny podział między stylami, podobny do początkującego muzyka grającego obok wirtuozu. Podczas gdy podstawowa walka Dooma pozostaje najważniejszym wydarzeniem, dreszczyk emocji mecha zasilany rakietą nie powinien być tęskni za prostą podwójną strzelbę na ziemi.
Ostatnia godzina mojego demo zmieniła się na bardziej znane teren z poziomem „oblężenia”, koncentrując się na wyjątkowej strzelce ID na rozległym, otwartym polu bitwy. Projekt poziomu zmienia się między wąskimi i szerokimi, oferując wiele ścieżek i areny walki. Cel-do zniszczenia pięciu portali Gore-uciążliwy misje Call of Duty, ale także wywołuje kontrast Halo między środowiskiem wewnętrznym i zewnętrznym. Tutaj podstawowa mechanika strzelania otrzymuje nowe życie w rozległych przestrzeniach, wymagając od graczy przemyślenia zakresów broni, zastosowania ataków ładowania w celu pokrycia rozległych odległości i użycia tarczy do odchylenia artylerii z armat zbiorników.
Rozszerzanie przestrzeni zagrań Dooma może czasem prowadzić do utraty koncentracji, a wycofanie się i puste ścieżki zakłócają tempo. Uważam, że zintegrowanie smoka z tym poziomem, podobnie jak Banshee Halo, poprawiłoby doświadczenie, pozwalając graczom latać przez pole bitwy, atakować z góry i zanurzyć się w bitwach Miniboss, utrzymując pęd gry.
Pomimo mieszanych uczuć intryguje mnie ponowne wprowadzenie pomysłów, które zostały uznane za nieodpowiednie dla zagłady, przypominające anulowany Doom 4, który został opisany jako bardziej filmowy i oparty na historii, podobny do Call of Duty. The Dark Ages przywraca zestawy akcji na pokład, bujne zdjęcia, szerszą obsadę postaci i znaczącą wiedzę. Pozostaje pytanie: czy te koncepcje zawsze były złe do zagłady, czy też były one niewłaściwe, kiedy zbyt uważnie naśladowały Call of Duty?
Rdzeń ciemnych wieków jest niewątpliwie walka na stóp, która pozostaje gwiazdą serialu. Nic w demo nie sugeruje, że nie będzie to centralne dla tego doświadczenia, a wszystko, co grałem, potwierdza, że jest to kolejna genialna ewolucja esencji Dooma. Chociaż uważam, że sama to może nosić całą kampanię, oprogramowanie ID wyraźnie ma inne plany. Niektóre z nowych pomysłów wydają się cienkie i martwię się, że mogą się z tym zastanawiać, a nie zwiększyć doświadczenia. Jednak wciąż jest wiele do odkrycia i tylko czas pokaże, w jaki sposób te rozdrobnione misje demonstracyjne pasują do większego obrazu. Z niecierpliwością czekam na 15 maja, aby zanurzyć się w niezrównanym strzelce ID i sprawdzić, czy doom: Dark Eges będzie spójną kampanią FPS z końca 2000 roku lub rozczarowaną.
